Jabłonkowska. W trakcie pielęgnacji ciała powracającego do sił po sytuacji krańcowej, w której blisko było do rozdzielenia duszy i ciała.
          Ciało i dusza powinny się odnajdywać w człowieku w głębokiej jedności. Wtedy naprawdę jesteśmy sobą. (por. Benedykt XVI, Deus caritas est, 5)
        To dusza sprawia, że materia staje się ciałem żywym, ciałem ludzkim. Pielęgnacja ciała natomiast powinna prowadzić do oddania go do dyspozycji ducha. Bo to właśnie duch przemienia je, doskonali i czyni je narzędziem pozwalającym spełnić  człowiekowi wielkie dzieła bez kresu, zarówno na ziemi jak i w niebie. 
            Pielęgnacja ciała bez odniesienia do ducha, przybliżałaby kres działania ciała, którym jest śmierć.

          Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które wam powiedziałem są duchem i życiem. J 6,63 w przekładzie Biblii Tysiąclecia