Uosabia orientalną, żydowską piękność. Jeśli krótko, bo w literaturze XX w. bywała symbolem niewiasty pretensjonalnej, kochliwej, raczej niemądrej, podporządkowanej mężczyźnie i własnym zmysłom, to nawet wtedy nie pozbawiono jej uroku. Ma rodowód biblijny, z Pieśni nad Pieśniami. Nie przeszkadza jej to, by i dziś intrygować. Nie pozwala przejść obok siebie obojętnie jak dawniej ... przykuwa uwagę ... prowokuje ... do ponadczasowej, syntetyzującej podróży, odkrywającej archetyp męskiego zachwytu. (foto: Łukasz Mazurkiewicz)
 

      Sulamitka, ks. Jan Twardowski


Pamiętam cię, choć nie wiem, kto snu twojego strzeże,
czy kaktusowy cień po rzęsach twych się łamie -
w ciężkim płaszczu alabastrem promiennym,
ku miejskiej biegniesz bramie.

Wyjdziesz, obiegniesz rynek, a wichr znowu bije -
o łoża opuszczone, o serca niczyje,
o lektyki królewskie i o twarze obce
ustawionych z mieczami między straże nocne.

Ujarzmioną w trzewiczki,
w płaszczu niedopiętym -
wraz z komentarzem świętym
i brwi hebanami

w Biblii starej cię niosę
w "Pieśni nad Pieśniami" 


Dobranoc ; )

 

      Przed niespełna dwoma tygodniami członkowie Stowarzyszenia Przyjaciół Szpitala Bonifratrów w Krakowie rozprowadzali w naszej parafii palmy wielkanocne w ramach akcji charytatywnej organizowanej pod hasłem "Kup palmę pomóż ubogim". Dziś dziękują za pozyskane środki 1830 zł. na żywność dla samotnych i jako jedni z pierwszych składają nam świąteczne życzenia. (fot. Alicja Homel)

       Przed dwoma tygodniami w biuletynie parafialnym Wspólnota opublikowaliśmy program rekolekcji parafialnych. W ubiegłym tygodniu plakaty trafiły do szkół i gablot parafialnych. Publikując je również tutaj prosimy o zapoznanie się i o modlitwę w intencji ojca Krzysztofa i wszystkich, którzy będą w nich uczestniczyć.

        Hospicjum św. Łazarza nie jest zwykłym miejscem. Jest domem stworzonym dla tych naszych braci i sióstr, którzy doświadczają cierpienia w związku z chorobą nowotworową i są u kresu swojego życia. Posługują im lekarze, pielęgniarki, opiekunowie medyczni i wolontariusze – ludzie oddani bliźniemu. Tę miłość czuje się w atmosferze panującej w hospicjum. Jedna z moich koleżanek, wolontariuszka, określiła to tak – tu czuje się, jak Chrystus chodzi po korytarzach, zagląda do sal i spotyka się z chorymi.